Δίχως τουφέκι και σπαθί, με τον
ήλιο στο μέτωπο,
υπήρξατε ήρωες και
ποιητές μαζί. Είστε το Ποίημα.
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ
ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ Μικρός τύμβος
45 ολόκληρα χρόνια πέρασαν από τη 17η
Νοέμβρη 1973, την εμβληματική εξέγερση του Πολυτεχνείου. Η Ελλάδα ζούσε τότε
μια από τις πιο σκληρές δικτατορίες στον κόσμο, ένα καθεστώς φόβου και
ανελευθερίας που βύθισε τη χώρα στο σκοτάδι, ένα καθεστώς που καταβαράθρωσε τη
χώρα οικονομικά και πολιτιστικά, καπηλεύτηκε τη φιλοπατρία και τη θρησκευτική
συνείδηση των Ελλήνων και στηρίχθηκε σε καθημερινά εγκλήματα ενάντια στον
άνθρωπο. Βασανιστήρια, φυλακίσεις, εξορίες, λογοκρισία, στέρηση βασικών
ελευθεριών, αλλά και εξαθλίωση, ανεργία, έστησαν το σκηνικό της Χούντας των
Συνταγματαρχών, η οποία έκλεισε τραγικά με το δράμα της Κύπρου.
Την πιο ηχηρή απάντηση στη φρίκη που η ελληνική
κοινωνία βίωνε ήδη έξι χρόνια και στην εκκωφαντική σιωπή πολλών θεσμικών
παραγόντων, έδωσε η νεολαία της εργατιάς και των φοιτητικών αγώνων, με
αποκορύφωμα την εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου.