της Σοφίας Χατζοπούλου
Και το σήριαλ της αξιολόγησης καλά κρατεί. Από δω το
πάνε, από κει το φέρνουν, το τραβάνε, το κονταίνουν. “Θεσμοί”, κυβέρνηση, ΟΟΣΑ
προσπαθούν κάπως να περάσουν τα σχέδιά τους, νομοθέτησαν, τρομοκράτησαν αλλά
μάταια. Το μικρό γαλατικό χωριό ακόμα αντιστέκεται!
Έτσι αποφάσισαν να βάλουν τα μεγάλα μέσα. Το νέο
επεισόδιο στοχεύει στον συναισθηματισμό, έχει πολύ δάκρυ και συμπόνια με λίγη
δόση από τη γνωστή διάσπαση και διχόνοια.
“Δεν θα αξιολογήσουμε αυτούς που στον καιρό της κρίσης
έχουν πάρει στη πλάτη τους τη παιδεία του τόπου!” λέει με πόνο ο Υπουργός
Παιδείας στη συνέντευξη στο κρατικό κανάλι. “Όχι! Αυτοί είναι τα θύματα χρόνων
κακής εκπαιδευτικής πολιτικής για την οποία φταίει το Υπουργείο!”
συνεχίζει με περίσσια δόση αυτοκριτικής και μετάνοιας.
“Δεν μπορούμε να ζητάμε να αξιολογήσουμε κάποιον που δεν του προσφέρουμε
δυνατότητες επιμόρφωσης, μετεκπαίδευσης, εκπαιδευτικές άδειες, υλικοτεχνική
υποδομή..θα ήταν άδικο!”
Δυνατό το σενάριο αλλά κλεμμένο! Μάλλον ο υπουργός έχει
μελετήσει καλά τις συνελεύσεις μας και μας αντιγράφει!
Στοχεύει στο συναίσθημα, στο φιλότιμο του εκπαιδευτικού
που ξέρει καλά ότι υπάρχει και είναι ισχυρό. Για καλό και για κακό όμως βάζει
και την παλιά συνταγή… ”Θα αξιολογηθούν τα σχολεία με την αυτοαξιολόγηση και τα
στελέχη”, δηλαδή οι διευθυντές κι οι σύμβουλοι. «Ίσως και να τους έπεισα», θα
σκέφτεται αργότερα στο μακιγιάζ, «ότι αυτοί δεν κινδυνεύουν, μόνο οι από πάνω
τους, εγώ είμαι μαζί τους».
Δακρύβρεχτο το επεισόδιο, κάπως μελό, σ’ αυτό στόχευαν
πολιτικάντηδες και σκηνοθέτες αλλά μάλλον σε φάρσα μοιάζει. Και επικίνδυνη
φάρσα με στόχο όχι να αποκαλύψει την υποκρισία αλλά να την δυναμώσει.
Ας προσπαθήσουμε λίγο να αποδομήσουμε το κείμενο, να
δούμε τι ακριβώς μας είπε ο υπουργός με το συμπονετικό, αθώο βλέμμα. Οι
εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να αξιολογηθούν χωρίς να έχουν επιμορφωθεί. Ε, μα ναι
αυτό δεν είναι καινούργιο! Κι οι προηγούμενοί του αυτό έλεγαν αλλά όχι με τόσο
καλή σκηνοθεσία. Τώρα ειδικά το θέμα της επιμόρφωσης είναι και επίκαιρο. Μετά
το Μείζον Πρόγραμμα Επιμόρφωσης της Διαμαντοπούλου τώρα έχουμε το Πιστοποιητικό
Παιδαγωγικής Επάρκειας προ των πυλών, που θα ακυρώσει όλα τα πτυχία μας και
πίσω στα θρανία. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να γίνουμε σωστοί παιδαγωγοί, με πολλά
γνωστικά αντικείμενα στο δισάκι μας, να διανύουμε περήφανοι πολλά χιλιόμετρα
από τάξη σε τάξη, και πολλές ώρες με προγράμματα, πίνακες και δείκτες. Τότε,
αφού θα είμαστε πιστοποιημένοι, θα αξιολόγηθούμε, και τότε δεν θα είναι πια
άδικο με βάση τον υπουργό. Και θα αξιολογηθούμε από αυτούς που θα έχουν ήδη
αξιολογηθεί και θα θεωρούνται κατάλληλοι να φέρουν εις πέρας τη βρώμικη
δουλειά. Οι υπόλοιποι εκ των στελεχών που θα έχουν προβάλει αντίσταση θα έχουν
πάει σπίτια τους. Κι εμείς, οι “μάχιμοι” εκπαιδευτικοί έχοντας πάρει μέρος σε
αξιολογήσεις σχολείων και στελεχών, έχοντας επιμορφωθεί με προγράμματα που
έχουν ως μάθημα την “Αξιολόγηση εκπαιδευτικών” και “Ηγεσία-Κουλτούρα στην
εκπαίδευση” θα έχουμε αποκτήσει την πολυπόθητη “κουλτούρα αξιολόγησης” την
οποία επιζητά μανιωδώς ο ΟΟΣΑ. Έτσι όλοι και όλα θα δουλεύουν σαν ρολόι,
αυτόματα, χωρίς κριτική, χωρίς αντίδραση. Και τότε η εκπαίδευση θα είναι καλή.
Αυτό όμως που μας αποκρύπτει για άλλη μια φορά ο υπουργός
είναι ότι η αξιολόγηση της εκπαίδευσης στο σύνολό της θα είναι καταστροφική για
την εκπαίδευση και όσους εμπλέκονται σ’ αυτήν. Δεν είναι η έλλειψη επιμόρφωσης
που την καθιστά λανθασμένη, είναι όλη η στοχοθεσία της, οι μέθοδοί της,
συνολικά η λογική της. Είναι η μέτρηση ποσοτήτων όταν έχουμε να κάνουμε με
διακριτές, μοναδικές ποιότητες ανθρώπων, είναι η εφαρμογή πλαισίων και δεικτών
στην ελευθερία της ανακάλυψης και της έκφρασης, είναι η μετατροπή της γνώσης σε
προïόν, είναι η υποταγή του δημόσιου αγαθού της εκπαίδευσης στους κανόνες της
αγοράς και της ζήτησης.
Η αξιολόγηση της εκπαίδευσης έχει εφαρμοστεί ήδη αλλού,
σε χώρες “προηγμένες και ζηλευτές” όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, κι έχει αποτύχει
παταγωδώς σε τέτοιο σημείο που οι Βρετανοί εκπαιδευτικοί και γονείς διαδηλώνουν
σταθερά πια στους δρόμους μετά από χρόνια αδράνειας. Υποβιβασμένα σχολεία με
ελλιπή χρηματοδότηση ένα βήμα πριν το κλείσιμο, εξουθενωμένοι εκπαιδευτικοί
εγκαταλείπουν το επάγγελμα, σχολική διαρροή μαθητών που δεν μπορούν να
ανταποκριθούν στους δείκτες και στην πίεση, μια κοινωνία με μια παιδεία που δεν
απελευθερώνει ούτε μορφώνει, αλλά κατηγοριοποιεί κι απορρίπτει.
Δεν υπάρχει πια δικαιολογία για όσους προσπαθούν να
φέρουν τον Δούρειο Ίππο εντός των πυλών.
Όσα δάκρυα και συμπάθεια κι αν προσπαθήσετε να
εκμαιεύσετε η Ιστορία σας προδίδει, και μόνο ένα ρητό σας ταιριάζει,
“Φοβού του Δαναούς και δώρα φέροντας.”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου