Για την νέα σχολική χρονιά (και όχι μόνο) ή αλλιώς … να μην ζήσουμε σαν δούλοι.

Η νέα σχολική χρονιά ξεκίνησε με τους χειρότερους οιωνούς μέσα σε ένα δυστοπικό περιβάλλον που διαμορφώθηκε από την καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης. Το οργουελικό σύμπαν φαντάζει παιδική χαρά μπροστά στο ζοφερό και απολυταρχικό σύμπαν του καθεστώτος Μητσοτάκη. Μπορεί ο κ. Μητσοτάκης να ζητάει να μην “πυροβολούμε” το πολυδιαφημισμένο επιτελικό του κράτος αλλά στην πραγματικότητα το επιτελικό κράτος που σχεδίασε ο ίδιος είναι αυτό που “πυροβολεί” καθημερινά και με ολέθρια αποτελέσματα τον λαό.

Η μοναδικής σφοδρότητας επίθεση που δέχονται τα εργασιακά μας δικαιώματα κυρίως την τελευταία τριετία (π.χ. νόμος Χατζηδάκη) συνεχίζεται με το νέο αντεργατικό-αντισυνδικαλιστικό νομοσχέδιο Γεωργιάδη: 13ωρο δουλειάς την ημέρα, 78 ώρες εργασίας την εβδομάδα σε πάνω από έναν εργοδότη που καταργεί ουσιαστικά το πενθήμερο, συμβάσεις “μηδενικού χρόνου” και “κατά παραγγελία” χωρίς συγκεκριμένα ωράρια και αμοιβές, υπονόμευση του ελεγκτικού έργου της Επιθεώρησης Εργασίας, “δοκιμαστική περίοδος” για πρόσληψη που ορίζεται στους 6 μήνες, αλλά για απόλυση χωρίς καταβολή αποζημίωσης στους 12 μήνες,  ποινικοποίηση των απεργών και των εκλεγμένων συνδικαλιστικών τους εκπροσώπων στο πλαίσιο της απεργιακής κινητοποίησης. Όλα αυτά στοιχειοθετούν ένα νομοσχέδιο που πλήττει ανεπανόρθωτα τόσο τα δικαιώματα όσο και την ασφάλεια και την υγεία των εργαζόμενων.

Στον χώρο της εκπαίδευσης, η επίθεση της κυβέρνησης στα εργασιακά δικαιώματα έχει τη μορφή της παγίωσης των ελαστικών σχέσεων εργασίας που κρατά τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς σε μία ομηρία διαρκείας μέσα σε ένα κύκλο αναπλήρωσης του ίδιου του εαυτού τους. Επιπλέον, το υπουργείο προσπαθεί να επιβάλει ένα αυταρχικό κλίμα μέσα από την εντατικοποίηση της εργασίας, τις διώξεις εκπαιδευτικών και την ατομική αξιολόγηση και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον συνεχούς φτωχοποίησης έχοντας ως βασικό στόχο να καταστήσει τον εκπαιδευτικό άβουλο και αδύναμο να αντιδράσει προκειμένου να εφαρμόσει την αντιεκπαιδευτική ατζέντα του.

          Το υπουργείο παιδείας όμως προκαλεί ακόμα περισσότερο.

“Θα ακολουθήσει η δεύτερη φάση, έτσι ώστε να ανοίξει ξανά η πρόσκληση και να μπορέσει είτε κάποιος άλλος να κάνει αίτηση είτε να δει ο διευθυντής Εκπαίδευσης ή ο διευθυντής Περιφερειακής Εκπαίδευσης πώς μπορεί να ανακατατάξει την τράπουλα έτσι ώστε να πληρωθούν τα κενά τα οποία υπάρχουν. Κενά όμως δεν δημιουργούνται μόνο έτσι… Κενά δημιουργούνται και δυναμικά”

“Έχουμε αρκετά κενά σε Χημικούς, επειδή πολλοί δουλεύουν σε φαρμακοβιομηχανίες!”

“Αυτό που γινόταν πολλές φορές παλαιότερα, ήταν ότι υπήρχαν δύο ή τρία παιδιά στο τμήμα με ανάγκες για παράλληλη στήριξη και γινόταν έτσι η παροχή ώστε να υπήρχαν 2-3 εκπαιδευτικοί ειδικής αγωγής μαζί με το δάσκαλο, σύνολο τέσσερις! Αυτό δεν είναι σωστό ούτε για την εκπαιδευτική διαδικασία, αλλά ούτε, γιατί σας λέω έχω ασχοληθεί πολύ με την Ειδική Αγωγή και με την αναπηρία, δεν είναι σωστό πέραν εξαιρέσεων, ούτε για το ίδιο το παιδί με την αναπηρία. Το παιδί με την αναπηρία χρειάζεται κάποιον να το βοηθάει εκπαιδευτικά, δε χρειάζεται κάποιον να γίνει η σκιά του για να το πω απλά…?

Οι παραπάνω δηλώσεις της υφυπουργού κας Μιχαηλίδου απλώς έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι είναι επιλογή της κυβέρνησης να αφήσει τα σχολεία χωρίς εκπαιδευτικούς. Τα σχολεία αυτή τη στιγμή υπολειτουργούν με χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών και χιλιάδες χαμένες διδακτικές ώρες. Τα παιδιά που χρήζουν παράλληλης στήριξης βρίσκονται στον αέρα. Το εργασιακό περιβάλλον αυστηροποιείται και εντατικοποιείται συνεχώς ενώ γίνεται μία προσπάθεια επιβολής ενός αυταρχικού κλίματος μέσα από ένα μπαράζ πειθαρχικών διώξεων συναδέλφων προκειμένου να φιμωθεί οποιαδήποτε φωνή αντίστασης.

Οι εκπαιδευτικοί μετατρέπονται σε Τιραμόλα αφού αναγκάζονται να μετακινούνται σε 2, 3, 4 αλλά και 5 σχολεία για να συμπληρώσουν το διδακτικό τους ωράριο. Χαρακτηριστικό είναι ότι περισσότεροι από 100 εκπαιδευτικοί στο ΠΥΣΔΕ Καστοριάς διδάσκουν σε 2 ή περισσότερα σχολεία με τους 40 τουλάχιστον από αυτούς να διδάσκουν σε 3 ή περισσότερα σχολεία. Ταυτόχρονα, θεωρείται δεδομένο ότι ο εκπαιδευτικός έχει στην κατοχή του Ι.Χ. αυτοκίνητο και ότι μπορεί να μετακινείται από σχολείο σε σχολείο την ίδια μέρα σε περιοχές που δεν συνδέονται με αστική/υπεραστική συγκοινωνία. Επίσης, δεν λαμβάνεται υπόψη η δυσκολία κατάρτισης ωρολογίου προγράμματος στα σχολεία και κυρίως των μικρών που έχουν μεγάλο αριθμό μετακινούμενων εκπαιδευτικών και φυσικά η δημιουργία ενός σταθερού παιδαγωγικού/εκπαιδευτικού περιβάλλοντος. Τέλος, και ενώ ένας σημαντικός αριθμός κενών συνεχίζει να υπάρχει στα σχολεία μας, με αποτέλεσμα εκατοντάδες χαμένες διδακτικές ώρες κάθε εβδομάδα, οι κυβερνητικές οδηγίες, στη λογική των περικοπών και της λιτότητας, είναι για εξαφάνιση κενών με κάθε τρόπο. Οι πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού παιδείας κ. Πιερρακάκη για ένα νέο πρόγραμμα αυτοματοποιημένης αποτύπωσης των κενών με βάση τις προβλέψεις της νομοθεσίας, το μόνο που θα κάνει είναι να οξύνει το πρόβλημα και να εντείνει στρεβλώσεις που ήδη παρατηρούνται στις αναθέσεις των μαθημάτων, στις τοποθετήσεις και τις διαθέσεις των εκπαιδευτικών πλήττοντας τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών.

Τόσο ο υπουργός όσο και η υφυπουργός εκφράζουν με τον πιο καθαρό τρόπο την πολιτική της κυβέρνησης που λειτουργεί με βάση τις οδηγίες της ΕΕ, του ΟΟΣΑ και του ΣΕΒ για λιγότερες δημόσιες δαπάνες για τη λειτουργία του δημόσιου σχολείου, την πολιτική των περικοπών, της απαξιωτικής αντιμετώπισης εκπαιδευτικών, μαθητών και γονέων. Αποτελεί συνέχεια της πολιτικής της κυβέρνησης και της προσπάθειας της να διαλύσει το δημόσιο σχολείο, να ιδιωτικοποιήσει πλευρές του και εν τέλει να το καταστήσει ένα σχολείο που θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, ένα σχολείο της αγοράς δηλαδή.

Οι εκπαιδευτικοί θέλουμε να αντιμετωπιζόμαστε ως άνθρωποι και όχι ως διδακτικές ώρες και αναθέσεις μαθημάτων. Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών μας και για τα εργασιακά δικαιώματα μας αλλά και όλων των εργαζόμενων.

Απαιτούμε:

• να ζούμε με αξιοπρέπεια από μία δουλειά!
• μείωση του χρόνου εργασίας. Κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη και των άλλων νόμων για τη «διευθέτηση» και την ρευστοποίηση του χρόνου εργασίας. Να μην ψηφιστεί το νομοσχέδιο Γεωργιάδη.
• μόνιμη, σταθερή και ασφαλισμένη εργασία για όλους/ες και νομοθετική απαγόρευση των απολύσεων.
• άμεσα μόνιμους μαζικούς διορισμούς εκπαιδευτικών για την κάλυψη όλων των αναγκών.
• ελεύθερη συνδικαλιστική δράση.
• κανείς εκπαιδευτικός σε περισσότερα από δύο σχολεία.
• ένας εκπαιδευτικός παράλληλης στήριξης για κάθε μαθητή/τρια που χρήζει παράλληλης στήριξης.
• Ισοτιμία, Αντικειμενικότητα & Διαφάνεια στις διαδικασίες τοποθέτησης και διάθεσης των μόνιμων και αναπληρωτών εκπαιδευτικών. Καμία συγκάλυψη των κυβερνητικών ευθυνών για τα εκπαιδευτικά κενά και την εξαφάνιση τους.

 

Οργανώνουμε και συνεχίζουμε τον αγώνα για μια ζωή με αξιοπρέπεια και δικαιώματα, σε ένα δημόσιο δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά και όλη τη γνώση.