του Γιώργου Μαυρογιώργου*
«Η Ελλάδα είναι ο κακός μαθητής της Ευρώπης. Αυτή είναι
όλη η αρετή της. Ευτυχώς που υπάρχουν κακοί μαθητές σαν την Ελλάδα που
εκφράζουν την πολυπλοκότητα των πραγμάτων. Που εκφράζουν μια άρνηση απέναντι σε
μια ορισμένη κανονικοποίηση, γερμανογαλλική και άλλη. Συνεχίστε λοιπόν να είστε
κακοί μαθητές και θα παραμείνουμε καλοί φίλοι…»
(1992, Φελίξ Γκουαταρί.
Αναφέρεται από τον Lazzarato (2014 :185)
1.Εισαγωγικά: Γιατί μας ενδιαφέρουν οι «ουραγοί»;
Προτάσσουμε τη θεωρητική αφετηριακή παραδοχή, σύμφωνα με
την οποία στις ταξικές κοινωνίες η εκπαίδευση είναι κρατικός ιδεολογικός
μηχανισμός που συμβάλλει στη διευρυμένη αναπαραγωγή των υφιστάμενων κοινωνικών
σχέσεων άνισης κατανομής πλούτου, προνομίων, εξουσίας και της κυρίαρχης
ιδεολογίας. Η αναπαραγωγική αυτή λειτουργία αναπροσδιορίζεται, ιδίως μετά το
΄80 -΄90, στο πλαίσιο πολιτικών «διακυβέρνησης» που αναπτύσσουν
υπερεθνικοί διακρατικοί οργανισμοί, με ρυθμιστικές και κανονιστικές παρεμβάσεις «εξ αποστάσεως», με σκοπό
την προώθηση και εμπέδωση κυρίαρχων και αυταρχικών νεοφιλελεύθερων
προταγμάτων στην παγκοσμιοποιούμενη καπιταλιστική αγορά. Σε περιόδους σοβαρής
χρηματοπιστωτικής κρίσης (χρεοκοπίας), που διαρκεί πολύ, όπως αυτή που
αντιμετωπίζουμε στην Ελλάδα, όπου το χρέος γίνεται και εργαλείο άσκησης
πολιτικών «δέους», με τη συνέργεια διεθνών διακρατικών οργανισμών (ΔΝΤ,ΕΕ,ΟΟΣΑ,
κ.ά.), οι ασκούμενες πολιτικές στην εκπαίδευση οξύνουν την ένταση των ταξικών
διακρίσεων και ανισοτήτων.